تاسیس: سال ۱۹۷۵ ، رامبوئیه فرانسه
اعضای اولیه: فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا، آمریکا
اعضای بعدی: کانادا در سال ۱۹۷۶ و روسیه در سال ۱۹۹۸ به این گروه پیوستند
ریاست گروه هشت به صورت دوره ای هر سال به یکی از اعضا سپرده می شود
ریاست گروه هشت به صورت دوره ای هر سال به یکی از اعضا سپرده می شود. کشوری که ریاست دوره ای را بر عهده دارد، میزبان و مسئول اقدامات تشریفاتی و امنیتی نشست سالانه است.
آمریکا با توجه به قدرت سیاسی و اقتصادی اش به عنوان عضو برتر در این گروه قلمداد می شود، هرچند یک چنین موقعیتی در موازین و مناسبات گروه هشت رسما اعلام نشده است.
منتقدان گروه هشت می گویند رسالت این نهاد همیشه دفاع از منافع چند کشور ثروتمند و ممتاز در مقابل نیازهای سایر جهانیان بوده است.
کشورهای پرجمعیتی نظیر چین و هند که در دهه های اخیر رشد اقتصادی سریعی داشته اند عضو گروه هشت نیستند و البته کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی نیز هیچگاه در این نهاد نماینده ای نداشتند.
آمریکا با توجه به قدرت سیاسی و نظامی اش به عنوان عضو برتر در این گروه قلمداد می شود، هرچند یک چنین موقعیتی در موازین و مناسبات گروه هشت رسما اعلام نشده است.
منتقدان گروه هشت می گویند رسالت این نهاد همیشه دفاع از چند کشور ثروتمند و صاحب امتیاز در مقابل منافع سایر جهانیان بوده است.
ریاست دوره ای و نشستهای گروه هشت در دهه اخیر
- ۲۰۰۱ – ایتالیا، اجلاس جنوا
- ۲۰۰۲ – کانادا، کاناناسکیس
- ۲۰۰۳ – فرانسه، اویان
- ۲۰۰۴ – آمریکا، سی آیلند
- ۲۰۰۵ – بریتانیا، گلن ایگلز
- ۲۰۰۶ – روسیه ، سن پترزبورگ
- ۲۰۰۷ – آلمان، هایلیگن دام
- ۲۰۰۸ – ژاپن، هوکایدو تویاکو
- ۲۰۰۹ - ایتالیا، لاکوئیلا
- ۲۰۱۰ - کانادا، موسکوکا
- ۲۰۱۱-فرانسه، دوویل
کشورهای پرجمعیتی نظیر چین و هند که در دهه های اخیر رشد اقتصادی سریعی داشته اند عضو گروه هشت نیستند و البته کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی نیز هیچگاه در این نهاد نماینده ای نداشتند.
سیاست هوادارانه گروه هشت در مورد جهانی کردن اقتصاد مخالفت های فراوانی را برانگیخته است و گاه تظاهرات وسیع در مخالفت با گروه هشت از خود این اجلاس خبرسازتر شده است، مهمترین آن تظاهرات همزمان با اجلاس سال ۲۰۰۱ در ایتالیا بود.
از سال ۲۰۰۱ برای پرهیز از رو به رو شدن با تظاهرات اعتراضی، سعی شده که نشست های سالانه در نقاط دور افتاده تری برگزار شود.
افزایش خشونت در این نوع تظاهرات باعث شده که اقدامات امنیتی برای محافظت از اجلاس تشدید شود و این به نوبه خود به این نهاد و اجلاس اش چهره مرموزتری داده که همیشه پشت پرده های بسته فعالیت داشته است.
در یک دهه اخیر گروه هشت برنامه هایی را برای مبارزه با بیماری هایی نظیر ایدز آغاز کرده و طرح هایی را برای کمک به توسعه در کشور های فقیر و کاهش از بدهی های جهان سوم اعلام کرده است.
معمولا اعطای چنین کمکهایی مشروط به وجود دمکراسی و حکومتی سالم در کشورهای دریافت کننده می شود، اما منتقدان می گویند که حجم کمکهای گروه هشت در مقایسه با نیاز کشورهای فقیر بسیار ناچیز است.
هر از چند گاهی اعضای گروه هشت در مورد موضوعات بسیار مهم اختلاف نظر پیدا می کنند. نمونه آن بحث تغییرات جوی در اجلاس سال ۲۰۰۱ در ایتالیا بود. در این نشست جورج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا با مخالفت خود با پیمان کیوتو در مورد کاهش گازهای کلخانه ای عملا مباحث این اجلاس را به بن بست کشاند.
البته این مسئله بار دیگر در اجلاس سال ۲۰۰۷ طرح شد و با پافشاری سایر اعضا و به خصوص دولت آلمان گروه هشت بالاخره توانست در مورد مقابله با گرمایش زمین به توافق برسد که در نوبه خود پیروزی بزرگی برای این اجلاس قلمداد شد.
موضوع اختلاف برانگیز دیگر طی سالهای اخیر در میان اعضای گروه هشت اشغال نظامی عراق به رهبری آمریکا بود. در این مورد حداقل سه عضو این گروه – آلمان، فرانسه و روسیه – با این عملیات مخالف بودند.
از سال ۲۰۰۹ در نشست های سالانه پیداکردن راهکاری مشترک برای تثبیت اقتصاد جهانی و کمک به رشد اقتصادی در مقابل بحران جهانی اقتصادی تمرکز شده است.