روباه پیر استعمار پس از وارد شدن به دروازه بحران اقتصادی و رو در رو شدن با اعتراضات خشمگین مردمی، پا را فراتر از مرزها نهاده و به دنبال راه چاره برای مقابله با ادامه بحران درونی جامعه خود و با حربه زور و قدرت نمایی، وارد آبهای آتلانتیك جنوبی شد تا بار دیگر قدرت استعمارگری خود را نشان دهد. طرح مجدد موضوع فرامرزی جزایر مالویناس در روزهای مرگ نئولیبرالیسم بسیار معنی دار است. در اوایل دهه هشتاد و آغاز نخست وزیری مارگارت تاچر كه با اعتراض های شدید مردمی همراه بود. تاچر با جنگ افروزی علیه آرژانتین توجه ها را از مسایل داخلی منحرف كرد و در هیاهوی جنگ با كشوری خارجی پایه های نئولیبرالیسم را پی افكند. اكنون و پس از 3 دهه و در دوره ای كه ناقوس مرگ نئولیبرالیسم به صدا درآمده است، انگلیس به بهانه قدیمی بازگشته است. ضمن اینكه سود سرشار و مستقیم خاندان سلطنتی از سلطه بر منابع نفتی منطقه را باید دلیل دیگر ماجرا دانست.

مدتهاست كه ماجراجویی ناوهای اكتشافاتی انگلیس در اقیانوس اطلس ‌جنوبی توجه جامعه جهانی را به یك مقوله حساس و مهم جلب كرده است. سوال این است كه چرا جزایر مالویناس برای استعمارگر پیر تا آن پایه اهمیت دارد كه بخواهد به خاطر آن، وارد چالش دامنه‌داری در آمریكای‌ جنوبی بشود و اقدام به اعزام زیردریایی هسته ای و مجهزترین ناوگان دریایی خود كند؟

بنا به گزارش سایت خبری آرژانتین '7' ذخیره نفتی جزایر مالویناس167 میلیارد دلار برآورد شده است كه همین امر باعث شده تا چشم طمع انگلیس به این منطقه خیره بماند و لشكر كشی به این منطقه را تنها راه حل رسیدن به این گنج پنهان پیش رو قرار دادند.

این ذخیره نفتی كشف شده توسط شركت 'راك هاپر' در سال 2010 و عملكرد سالهای اخیر انگلیس در جهت كشف و اصرار بر استخراج این گنج پنهان و دستیابی به این ثروت هنگفت 167 میلیاردی، واكنش دولت آرژانتین را در پی داشت كه تا آتش كشیدن پرچم استعمارگر پیر در مقابل سفارت این كشور انجامید.

بنا به گزارش شركت 'راك هاپر' در صورتی كه این چهار حلقه چاه كشف شده كه در بردارنده 8 میلیارد بشكه نفت می باشد به بهره برداری برسد، ثروتی بیش از 167 میلیارد را برای انگلیس كه در این سال ها با بحران درونی دست و پنجه نرم می كند دارد. این ذخیره نفتی در جزایر مالویناس در مقایسه با ذخیره نفتی 125 میلیاردی آرژانتین حساسیت و موقعیت استراتژیك این منطقه را نشان می دهد.

در این میان، خاندان سلطنتی انگلیس، بیشترین بهره و سود را از درآمدهایی كه به دست می آید، می برند. بنا به گزارش سایت خبری '7'، از مالیات های به دست آمده از این جزایر، حدود 785 میلیون دلار درآمد سالانه ای است كه به خاندان سلطنتی تعلق دارد كه در این میان 47 میلیون دلار آن به عنوان پاداش مستقیما به ملكه می رسد كه همین امر برای آنان بهترین بهانه برای حفظ حاكمیت حتی با زور و استعمار كردن و سلب مالكیت واقعی آن جزایر از صاحبان اصلی می باشد.

در حال حاضر، برای انگلیس كه در دروازه ورود به یك چرخه بحران اقتصادی قرار دارد داشتن مستعمراتی همچون جزایر مالویناس كه داری ثروت هنگفت پنهانی است از اهمیت خاصی برخوردار است. حدود 13 میلیون از جمعیت این كشور در زیر خط فقر زندگی می كنند كه یك میلیون و 700 هزار تن از آنان كودك هستند. براساس اطلاعات ارائه شده از موسسات آماری رسمی این كشور، از هر 5 شهروند انگلیسی، یك نفر درآمد كافی برای پرداخت هزینه مسكن، غذا و سیستم گرمایی خود ندارد و 5 میلیون و 600 هزار نفر باید از بین غذا و گرما یكی را انتخاب كند.

بحران اقتصادی حاكم، 2 میلیون و 600 هزار نفر شاغل را بیكار كرده و هفت میلیون و 800 هزار نفر به صورت نیمه وقت مشغول به كار هستند. باید در نظر گرفت كه برای جمعیت كار این كشور كه در حدود 32 میلیون نفر هستند، چنین آمارهایی به عنوان زنگ خطر محسوب می شود.

سال گذشته، رشد اقتصادی این كشور در حدود 0.9 درصد بوده و براساس نظر تحلیلگران اقتصادی این كشور در سال جاری میلادی منفی خواهد بود. همچنین براساس اداره بودجه بریتانیا، بدهی این كشور تا سال 2015 از سقف 2 میلیارد و 12 میلیون دلار خواهد گذشت.

افزایش نارضایتی شهروندان انگلیسی از عملكرد بد دولتمردان و كم شدن ذخیره نفتی دریای شمال، این كشور را بر آن داشت تا فراتر رفته و در جهت تامین منافع مالی، دوران تاریخی استعماری خود را تكرار كند. در سال 2003 برداشت از ذخایر نفت شمال در حدود 2.5 میلیون بشكه در روز بوده كه همین میزان در سال 2011 به 1.4 میلیون بشكه كاهش یافته است در حالیكه تقاضای داخلی هنوز هم روزانه در حدود 1.6 میلیون بشكه می باشد.

با این شرایط تحمیل شده بر دولت انگلیس، بی شك نتیجه اكتشافات شركت نفتی 'راك هاپر' از كشف ذخایر جدید نفت خام یك میلیارد و 300 میلیون بشكه ای در آب های اطراف جزایر مالویناس در جنوب اقیانوس اطلس، حربه تازه ای برای دولت دیوید كامرون برای جبران كمبود های اقتصادی این كشور بود تا روحیه ضعیف شده خود را باز یابد.

اعزام ناو مجهز به آخرین سیستم نظامی 'دانتلس'، فرستادن ولیهعد و وارث تاج و تخت سلطنتی انگلیس و در آخر ارسال زیردریایی هسته ای، نه برای محافظت از شهروندان این جزایر است، بلكه در جهت حمایت و محافظت از راك هاپر می باشد. رییس جمهور آرژانتین 'كریستینا فرناندس' در اعتراض به این اقدامات و حفاری های وسیع شركتهای نفتی انگلیس در این منطقه، پیشنهاد نشستن بر سر میز مذاكره برای رسیدن به راه حل مسالمت آمیز در جهت رفع اختلافات را به دولت انگلیس داده بود، اما همواره از سوی این كشور رد شده است.

تعجب بیشتر آنجاست كه این جزایر با داشتن دو هزار نفر جمعیت و ششصد هزار راس گوسفند، دارای پادگانی با دوهزار سرباز می باشد كه سالانه هزینه ای بالغ بر هزاران میلیون دلار برای خزانه داری انگلیس در بر دارد.

هم اكنون، 16 سرزمین عملا به صورت مستعمره وجود دارد كه از این میان، 10 مستعمره متعلق به انگلیس است، ازجمله جزایر مالویناس كه آرژانتین در درجه اول به دلیل نزدیكی جغرافیایی همواره ادعای مالكیت آن را داشته است، اما سالهای طولانی جز مستعمرات انگلیس بوده است.

**تاریخچه جزایر مالویناس

----------------------------

جزایر مالویناس در موقعیت 500 كیلومتری از آرژانتین قرار دارد كه با 13 هزار كیلومتر فاصله از انگلیس قابل مقایسه نیست. همچنین مطالعه تاریخ نشان می دهد كه آرژانتین و مجمع الجزایر مالویناس از اكتشافات اولیه اسپانیا بوده و این جزایر در سال 1520 توسط 'استوان گومز' یكی از ملوانان ناو اسپانیایی، سالها قبل از اینكه جان دیوید انگلیسی(1592) پا به این جزایر بگذارد كشف شده است.

در سالهای 1774-1765، انگلیس قصد تصرف این جزایر را كرد كه با مخالفت سرسختانه اسپانیا به عقب بازگشت، اما سرانجام در سال 1820 توانست با موافقت آرژانتین، حاكمیت این منطقه را به دست بگیرد.

مشكلات از همان زمان آغاز شد. هنگامی كه پادشاه انگلیس در سال 1833 اداره این جزایر را از دولت انگلیس گرفت و به شخصی به نام 'بارون برنت' سپرد. از همان زمان، مناقشه بین دو دولت هرگز پایانی نداشت و حتی راه حل های مناسب ارائه شده توسط سازمان ملل متحد مبنی بر خارج كردن جزایر از مستعمره بودن نیز هیچگاه توسط انگلیس پذیرفته نشد.

**سال 1982 آغاز جنگ 74 روزه

----------------------------------

جنگ در آوریل 1982 با حمله نیروهای آرژانتینی به نیروهای انگلیسی مستقر در این جزایر آغاز شد. نیروهای آرژانتین در مدت كوتاهی موفق شدند مالویناس را به تصرف خود در آورند، اما پس از 74 روز و اعزام چند فروند كشتی جنگی و زیردریایی اتمی انگلیس به منطقه، مجبور شدند این جزایر را ترك كنند. در این جنگ 74 روزه 255 نظامی انگلیسی كشته و 777 نفر زخمی شدند.

همچنین در میان نظامیان آرژانتینی نیز 649 كشته و 1188 زخمی و سه غیرنظامی از ساكنان جزایر كشته شدند. پیامدهای این جنگ نیز اقتصاد نابسامان آرژانتین را در شرایط بدتری قرار داد. نیروهای آرژانتین مجبور شدند در 14 ژوئن همان سال مالویناس را تخلیه كنند، هرچند كه بر حاكمیت خود بر این جزایر همچنان تاكید دارند، اما نتیجه حاصله از جنگ مالویناس، موضع حزب محافظه‌كار انگلیس به رهبری 'مارگارت تاچر' نخست‌وزیر وقت این كشور را تقویت كرد و او بار دیگر تحت تأثیر روانی پیروزی در جنگ در انتخابات پارلمانی پیروز شد.

پس از پایان جنگ، روابط دو كشور تا سال 1989 قطع بود، اما از اوایل 1990 گفت‌و‌گوهای دو طرف آغاز و مقرر شد اختلافات موجود از طرق سیاسی و بر اساس خواست ساكنان جزایر مورد مناقشه، حل و فصل شود، اما به رغم بهبود روابط لندن ـ بوئنوس‌آیرس طی دو دهه گذشته، منازعه بر سر جزایر همچنان ادامه دارد.

تصمیم دولت انگلیس مبنی بر اعزام شاهزاده 'ویلیام' نوه ملكه انگلیس و همچنین اعزام زیر دریایی هسته ای و پیشرفته‌ترین ناوهای جنگی موسوم به 'دانتلس' به جزایر مالویناس، نشانگر آن است كه لندن پس از 30 سال از جنگ مالویناس، همچنان با نقشه‌های حساب‌شده در تلاش برای تسلط بر این جزایر و ثروت هنگفت آن است و هیچ چیز را به بخت و اقبال واگذار نكرده است. آرژانتین این جزایر را بخشی از قلمرو خود قلمداد می‌كند كه پایه و اساس منطقی دارد، اما قضایای پیدا و پنهانی حاكم بر بحران مالویناس است كه انگلیس نمی‌خواهد به راحتی چنین حاكمیتی را بپذیرد. اكثر كشورهای آمریكای جنوبی اعلام كرده اند كه در جنگ احتمالی بعدی كنار آرژانتین خواهند ایستاد.

پژوهش**ف.د**9123